100 ปี ดร.เทียม โชควัฒนา 100 ปรัชญาคุณธรรม -ตอนที่ 1
ข้าพเจ้าเกิดปีมังกร วันที่ 24 มิถุนายน พุทธศักราช 2459 ที่ตึกแถวเต็งลั้งโกย ถนนจักรวรรดิ ย่านสำเพ็ง จังหวัดพระนคร ประเทศไทย คุณพ่อชื่อ นายฮกเปียว แซ่ลี้ คุณแม่ชื่อ นางสอน แซ่เฮี้ย
คุณพ่อของข้าพเจ้าเป็นลูกคนโตของตระกูลลี้ เกิดในตำบลเตี่ยชู่เลี้ยว อำเภอโพ้วเล้ง จังหวัดแต้จิ้ว มณฑลกวางตุ้ง เป็นเจ้าของที่นา ตระกูลลี้เป็นตระกูลใหญ่ มีญาติพี่น้องมาก คุณพี่มีพี่น้องร่วมท้อง 7 คน น้องทั้ง 6 คนเป็นชายล้วน
ในระยะหลัง ประเทศจีนเกิดภัยแล้งหลายปี ทำให้ครอบครัวลำบาก ทำนาไม่พอแบ่งให้ลูกหลาน คนในตำบลเตี่ยชู่เลี้ยวเริ่มคิดที่จะอพยพไปยังเมืองอื่น เพื่อหาอาชีพใหม่ ในฐานะลูกชายคนโตของตระกูลลี้ คุณพ่อจึงคิดจะเดินทางมาผจญภัยและแสวงหาอาชีพใหม่ในประเทศไทย
คุณพ่อให้ภรรยาชื่อ ซูเฮียง อยู่กับพ่อแม่ ให้น้องๆช่วยกันทำนาเลี้ยงดูครอบครัว ในสมัยนั้นหนุ่มจีนนิยมเดินทางมาประเทศไทยเพื่อแสวงหาโชค คนจีนเมื่อเดินทางมาประเทศไทยได้ระยะหนึ่ง จะส่งเงินกลับเมืองจีนให้พ่อแม่ พี่น้อง และส่งข่าวว่าประเทศไทยอุดมสมบูรณ์ ทำมาหากินง่าย ขอให้ขยันก็จะมีโอกาส
เมื่อเดินทางมาถึงประเทศไทย คุณพ่อเริ่มทำงานด้วยการแบกหาม ต่อมาทำไอศกรีมแท่งขาย คุณพ่ออ่านและเขียนหนังสือจีนได้ จึงมีเพื่อนมาขอให้เขียนจดหมายส่งให้ครอบครัวอยู่เสมอ คุณพ่อจึงเปลี่ยนอาชีพมาเป็นคนเขียนโพยก๊วน คือ การทำเอกสารให้แก่คนจีนที่ส่งเงินฝากกลับไปให้ครอบครัว คุณพ่อมีรายได้ดี สามารถส่งเงินให้พ่อแม่และพี่น้องที่เมืองจีนจำนวนมาก จึงไม่คิดกลับประเทศจีน
คุณพ่อเช่าหน้าร้านตั้งโต๊ะรับจ้างเขียนโพยก๊วนด้วยความขยัน คุณนายเจ้าของบ้านเป็นคนไทยแต่งงานกับคนจีนแซ่เฮี้ย เห็นคุณพ่อเป็นคนซื่อจึงอยากให้แต่งงานกับลูกสาวชื่อ สอน คือ คุณแม่ของข้าพเจ้า ทั้งที่คุณแม่ของข้าพเจ้าอายุน้อยกว่าคุณพ่อเกือบ 20 ปี คุณพ่อแต่งงานกับคุณแม่ตามประเพณีไทย ข้าพเจ้าเป็นลูกชายคนแรกของคุณแม่ คุณพ่อดีใจมาก
เมื่อข้าพเจ้าอายุ 6 ขวบ คุณพ่อจึงขอคุณแม่พาข้าพเจ้าไปเมืองจีน เพื่อจะได้ไปเยี่ยมครอบครัวตระกูลลี้ ไปทำความเคารพคุณปู่ คุณย่า พร้อมทั้งฝากข้าพเจ้ากับคุณแม่เมืองจีน และพี่ 3 คนให้นับเป็นพี่น้องกับข้าพเจ้า เจตนาของคุณพ่อต้องการให้ข้าพเจ้าไปอยู่เมืองจีน เรียนหนังสือ เพราะสมัยนั้นประเทศไทยยังไม่มีโรงเรียนจีน
เมื่อคุณพ่อไปถึงเมืองจีน ครอบครัวตระกูลลี้ไม่ได้เจริญขึ้น ไร่นายังแล้ง อาหารขาดแคลน คุณพ่อดูแลครอบครัวอยู่ปีกว่า จึงได้พาข้าพเจ้ากลับมาเมืองไทย และให้ข้าพเจ้าทำใบต่างด้าว เพราะคุณพ่อยังมีความคิดที่จะให้ข้าพเจ้ากลับไปเรียนหนังสือที่เมืองจีน เมื่อโตขึ้นกว่านี้
คุณพ่อเดินทางไปกลับเมืองจีนอยู่เสมอ ทุกครั้งที่เก็บเงินจากการทำโพยก๊วนได้จำนวนหนึ่ง คุณพ่อจะนำเงินกลับไปมอบให้พ่อแม่ พี่น้อง ภรรยาและลูกๆ ที่เมืองจีน เพื่อไปซื้อไร่นาทรัพย์สินเพิ่มขึ้น
ข้าพเจ้ามีพี่ชาย 2 คน พี่สาว 1 คน น้องชาย 1 คน เป็นลูกของคุณแม่ซูเฮียง และมีน้องชาย 2 คน น้องสาว 1 คน เป็นลูกคุณแม่สอน ที่เมืองไทย
คุณพ่อเป็นคนรักครอบครัวและพี่น้องมาก จึงสอนให้ข้าพเจ้ารักพี่น้อง ทั้งพี่น้องที่เมืองจีน และพี่น้องที่เมืองไทย คุณพ่อจะเล่าเรื่องครอบครัวตระกูลลี้ให้ข้าพเจ้าฟัง และปลูกฝังความคิดว่าเราเป็นคนจีนจะต้องส่งเงินทองไปให้พ่อแม่ เพื่อช่วยเหลือญาติพี่น้องในตระกูลเดียวกัน
ต่อมา เมื่อคุณพ่อเปิดร้าน ลี้เปียวฮะ ที่สี่แยกวัดตึก คุณพ่อจึงให้พี่น้องทยอยอพยพครอบครัวมาประเทศไทย
