คุณพ่อเห็นเป็นการค้าทีดี เป็นงานที่ต้องใช้คนมาก สามารถให้ญาติพี่น้องอพยพมาอยู่รวมกันได้ในประเทศไทย ช่วยกันค้าขาย ช่วยกันแบกหาม
การทำการค้าอาหารการกิน ย่อมไม่อดอยาก คุณพ่อได้แบ่งงานให้น้องๆช่วยกันทำ บางคนที่หน้าที่ซื้อ บางคนทำหน้าที่ขาย บางคนทำหน้าที่ควบคุมคนงานแบกหาม ส่วนคุณพ่อดูแลการเงิน โกดังทั้งหมด คุณพ่อจะเป็นคนแบ่งจำนวนข้าวสารและของจำเป็นให้แก่พี่น้อง และตั้งเงินเดือนให้พี่น้องทุกคน รวมทั้งญาติๆ ที่อพยพมาจากเมืองจีนเพิ่มขึ้นตลอดเวลา
เนื่องจากกำไรจากการค้ามีไม่มาก พี่น้อง 7 ครอบครัวมีค่าใช้จ่ายสูง คุณพ่อจึงรับเขียนโพยก๊วนต่อที่หน้าร้านลี้เปียวฮะ เพื่อหารายได้เพิ่มขึ้นให้แก่ครอบครัว ทำให้รายได้ของลี้เปียวฮะในสมัยนั้นนับว่าเป็นร้านค้าโชห่วยที่สำคัญ มีสินค้ามากมายเต็มโกดัง
ในสมัยนั้น การจัดซื้อและการขายสินค้าไม่ได้มีมาตรฐานตายตัว อยู่ที่จำนวนสินค้าที่สามารถเข้ามาสู่ประเทศไทย ใครรู้จักห้างฝรั่ง ห้างญี่ปุ่น ห้างอินเดีย หรือห้างในทรงวาด ก็จะได้สินค้ามากมาย และเป็นคนตั้งสินค้าขายให้ลูกค้าปลีก ทั้งในพระนคร และต่างจังหวัด
เนื่องจากร้านลี้เปียวฮะเป็นร้านของคุณพ่อ เจ้าหนี้จึงมาเก็บเงินกับคุณพ่อ ทำให้คุณพ่อของข้าพเจ้ามีความเป็นห่วงกังวลกับเรื่องเงินทอง และค่าใช้จ่ายอยู่เสมอ
คุณพ่อเป็นคนซื่อตรงมาก จะพยายามเก็บเงินจากลูกค้าและส่งคืนเจ้าหนี้ให้ตรงเวลาเป็นที่สุด